Man omhelst boom
Lopend door het Sparrenburgbos in Rosmalen dacht ik: het is weer eens tijd om iets te maken in het bos. In 2017 bouwde ik een koepeltje van takken. En nu? De beitels en gutsen die ik enkele jaren geleden kocht had ik nog nauwelijks aangeraakt. Een goed moment om daar eens verandering in te brengen.
foto Hans Rensen
In mei 2019 begon ik met Man omhelst boom. Met beitels en gutsen bewerkte ik een dode boom die zo weer vol leven kwam. Trouwens, onbewoond is deze boom niet, tal van rupsjes, torretjes en mugachtigen bevolken de stam. Soms komt er ineens een rupsje uit een van de vele gaatjes tevoorschijn. Leven genoeg. En dan heb ik het nog niet gehad over de kleine meneer Beauman die je hier kunt zien op zijn balkonnetje. Sinds kort woont hij in de boom. Hij spreekt heel goed Nederlands, schrijven doet hij beter in het Frans. De grote man die de boom vasthoudt (omhelst) heet meneer Boman. Zijn Frans is zo zo, la la.
De plek in het bos toen ik net begon in 2019. De boom die ik bewerkte staat rechts naast de rode rugzak, waar mijn beitels in zitten.
Een gebeitelde tekening in de boom
Een man die met zijn armen de lucht in wijst. Dat was het globale idee. Een dode, nog staande boom zocht ik daarvoor. Beitels en gutsen in de rugzak mee en lopen maar. Diep in het bos toont de boom zich. Het onderste deel is nog bedekt met schors. Precies goed. Het mannetje kan tevoorschijn komen van achter het schors, hij wordt nu zichtbaar, alsof ie er altijd al is geweest.
Na de eerste keer gutsen ontstaat er een tekening in het hout, later krijgt de figuur meer vorm en strijkt er een vogel neer op zijn arm. Aan de andere kant van de boom verschijnt een klein mannetje op zijn balkonnetje. Een proces dat de nodige tijd neemt. Inmiddels heb ik er al een keer of tien aan gewerkt en het gaat nog wel even door.
